Το νομοσχέδιο για την δευτεροβάθμια και μεταδευτεροβάθμια τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση (TEE) που έφερε στη Βουλή η υπουργός Παιδείας δεν μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά την δημόσια Τεχνικη Επαγγελματική (ΤΕΕ) Εκπαίδευση  όσο αυτή στην πράξη θα κινείται μέσα στο καθεστώς της έλλειψης κάθε αξιολογησης, (δημοκρατικής από τα κάτω ή κρατικής από ένα μη φασιστικό κράτος) και θα συνδυάζεται με το πελώριο διακομματικό βιομηχανικό σαμποτάζ που η ηγετική κλίκα Μητσοτάκη εχει απογειώσει. Ωστόσο αυτό το νομοσχέδιο περιέχει κάποιες διατάξεις που προσπαθούν να αλλάξουν σε μια θετική κατεύθυνση τη σημερινή κατάσταση, πράγμα που έχει προκαλέσει την λυσσαλέα επίθεση των αρχισαμποταριστών του ψευτοΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της αντιδραστικής εξωκοινοβουλευτικής ουράς τους.
Ισως να μην είναι συμπτωματικό το ότι αυτό το νομοσχέδιο κατεβαίνει σε μια στιγμή που οι θετικές πλευρές του χτυπιούνται και πνίγονται μέσα στο ευρύτερο σοσιαλφασιστικό κίνημα που προκάλεσαν προβοκατόρικα οι Μητσοτάκης-Χρυσοχοίδης βάζοντας μόνιμα την αστυνομία μέσα στα ΑΕΙ. Αυτό δεν το κάνανε για να λύσουν ένα πραγματικά μεγάλο πρόβλημα δημοκρατίας σε αυτά, ούτε μπορούν να το λύσουν. Γιατί η πηγή και αυτού του προβλήματος δεν είναι εξωτερική, δηλαδή ο σπασιματίας λούμπεν αναρχισμός, που άλλωστε ουσιαστικά έχει εκτοπιστεί από την αστυνομία με την έγκριση του βασικού πολιτικοϊδεολογικού καθοδηγητή της εσωτερικής βίας, που είναι ο κνίτικος σοσιαλφασισμός. Είναι αυτός που απλά για να μην εκτεθεί στην υπόλοιπη αστική τάξη βάζει μπροστά για να κάνουν τη βρωμοδουλειά ενάντια στους καθηγητές που κάνουν καλά τη δουλειά τους, κυρίως στις θετικές επιστήμες, τα τάγματα εφόδου των μικροαστών υπερασπιστών του χειρότερου κρατικογραφειοκρατικόυ παρασιτισμού που εμφανίζονται σαν αντικαπιταλιστές. Αυτού του είδους η εσωτερική βία δεν νικιέται αλλά φουντώνει με την αστυνομία και μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με ένα φοιτητικό αντίφασιστικό μέτωπο που θα έχει δίπλα του ένα αντίστοιχό του ευρύτερο λαϊκό και εργατικό   κίνημα.

                                         Που αποτυπώνεται η κρίση της ΤΕΕ 

    Η  κρατική ΤΕΕ στη χώρα μας ακολουθεί τις τελευταίες δεκαετίες πορεία απαξίωσης και διάλυσης παρόμοια με την πορεία προς την καταστροφή που ακολουθεί και η βιομηχανία. Όσο η χώρα αποβιομηχανοποιείται με σύστημα τόσο διαλύεται με σύστημα και η ΤΕΕ. Αυτή η καταστροφική πορεία  αποτυπώνεται σε τρία πράγματα:

Το πρώτο είναι η μεγάλη αναντιστοιχία ανάμεσα στις ανάγκες της παραγωγής της χώρας και στις ειδικότητες που υπάρχουν στην ΤΕΕ. Αυτό το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα έντονο στην κύρια δομή παροχής δευτεροβάθμιας ΤΕΕ που είναι τα ΕΠΑΛ. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος της υπερεξογκωμένης - από την άποψη του αριθμού των σπουδαστών και προσφοράς επαγγελματικών ειδικοτήτων - ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αυτό δηλαδή το οποίο εμποδίζουν οι σαμποταριστές να παρέχει το κράτος σαν συλλογικός καπιταλιστής, ιδιαίτερα στους σπουδαστές των πιο φτωχών νοικοκυριών, αλλά η παραγωγή το έχει ανάγκη, το παρέχει σε ένα βαθμό ένα μέρος του κεφαλαίου που επενδύεται στην εκπαίδευση και έτσι αυτά τα νοικοκυριά ξεζουμίζονται κυριολεκτικά.

Το δεύτερο είναι ο μικρός αριθμός των σπουδαστών της ΤΕΕ -περίπου 29% του συνόλου των μαθητών σε σχέση με το 49% στην ΕΕ σύμφωνα με έρευνα του CEDEFOR που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα το 2017.

Το τρίτο είναι η μερική μετατροπή του ΕΠΑΛ σε γενικό Λύκειο, δηλαδή λύκειο της γενικής παιδείας και η απαξίωση της παρεχόμενης γνώσης στους σπουδαστές τους.

ι βασικοί υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση της ΤΕΕ είναι οι ίδιοι που ευθύνονται και για την αποβιομηχάνιση. Είναι όλα τα κόμματα της ψευτοαριστεράς, κοινοβουλευτικής ή εξωκοινοβουλευτικής, με επικεφαλής ψευτοΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τις ηγεσίες των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ενώ οι ναζιστές είναι πρώτοι στο σαμποτάζ δίπλα τους σοσιαλφασίστες.

Το νομοσχέδιο της Κεραμέως

Α. Η πρώτη και πιο σημαντική αλλαγή που γίνεται με το νομοσχέδιο είναι η παροχή μεταγυμνασιακής κατάρτισης μέσω των Επαγγελματικών Σχολών Κατάρτισης  (ΕΣΚ) οι οποίες δίνουν πτυχίο επιπέδου 3 μετά από εξετάσεις πιστοποίησης και οι οποίες δεν υπήρχαν πριν, όπως δεν υπήρχαν γενικά στη χώρα επαγγελματικά προσόντα επιπέδου 3. Αυτό είναι θετικό, ειδικά στις σημερινές συνθήκες της κρίσης και της μεγάλης ανεργίας, οπου πολλοί μαθητές, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων προέρχονται από την εργατική τάξη και τη φτωχολογιά της πόλης ή της υπαίθρου, εγκαταλείπουν την υποχρεωτική 9χρονη γενική εκπαίδευση για να δουλέψουν. Οι ΕΣΚ είναι δίχρονες με ειδικότητες και πρακτική άσκηση σε εργασιακό χώρο, με δυνατότητα πληρωμής.
Το σημαντικό εδώ είναι ότι πρέπει υποχρεωτικά να εξασφαλίζονται όλοι οι όροι υγιεινής και ασφάλειας για τους μαθητές που κάνουν την πρακτική τους άσκηση, καθώς επίσης και να εξασφαλίζεται η υποχρεωτική ασφάλεια και αμοιβή τους σύμφωνα με τις εθνικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Στις ΕΣΚ εντάσσονται και οι ΕΠΑΣ Μαθητείας του ΟΑΕΔ που λειτουργεί μόνο για φέτος η τελευταία τάξη τους. Είναι επίσης σημαντικό ότι σύμφωνα με το ίδιο άρθρο του νομοσχέδιου μπορούν και άλλα υπουργεία που έχουν την ευθύνη συγκεκριμμένων τομέων της παραγωγής (πχ της βιομηχανίας, της ναυτιλίας κλπ) να δημιουργούν τις δικές τους σχολές ΕΣΚ, με δικά τους προγράμματα μάθησης και κανονισμούς.
Εκείνο το σημείο του νομοσχέδιου στο οποίο πρέπει να γίνει έντονη κριτική και να καταργηθεί  στο ζήτημα αυτό είναι ότι οι απόφοιτοι των ΕΣΚ δεν έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε άλλες εκπαιδευτικές δομές και να αποκτήσουν παραπάνω επίπεδο προσόντων, καθώς επίσης και δεν έχουν καθοριστεί οι ειδικότητες για τις ΕΣΚ (θα μπορούσε πχ να καθοριστεί οι απόφοιτοι των ΕΣΚ να πήγαιναν στη β’ τάξη ΕΠΑΛ ή και στη Γ’ τάξη και από εκεί να προχωρούσαν παραπάνω και να εξελιχθούν επαγγελματικά).

Β. Η δεύτερη και επίσης θετική αλλαγή σε σχέση με την σημερινή κατάσταση είναι η δειλή απόπειρα για την σύνδεση της παρεχόμενης εκπαίδευσης με τις ανάγκες της παραγωγής. Για το σκοπό αυτό θα ιδρυθούν τόσο σε κεντρικό επίπεδο (Υπουργείο), όσο και σε επίπεδο Περιφέρειας, συμβούλια με συμμετοχή εκπροσώπων επαγγελματικών ή άλλων τοπικών φορέων, οι οποίοι θα προτείνουν την δημιουργία Τομέων και Ειδικοτήτων σε σχέση πάντα με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Την τελική απόφαση θα την παίρνει το υπουργείο. Μιλάμε για απόπειρα και μάλιστα δειλή επειδή και δεν προσδιορίζονται συγκεριμένα οι τομείς και οι ειδικότητες αυτές στον νόμο  αλλά στην ουσία ανατίθεται η πρωτοβουλία για τη δημιουργία αυτών των τομέων και ειδικοτήτων σε συμβουλευτικά συνδικαλιστικά όργανα που συνήθως είναι διαβρωμένα ή κυριαρχούνται από τους σαμποταριστές.
Η προτεινόμενη σύνδεση με τις ανάγκες τις παραγωγής είναι το πιο θετικό σημείο του νομοσχεδίου αλλά η αοριστία του και μόνο δείχνει ότι η υλοποίηση αυτής της σύνδεσης σημαίνει σύγκρουση με όλο το μακρόχρονο καθεστώς των σαμποταριστών και μέσα στο κόμμα της ΝΔ και μέχρι τώρα η Κεραμέως δεν έχει να δείξει καμιά τέτοια πάλη.  Εννοείται ότι όλη η ψευτοαριστερά και η ΟΛΜΕ εδώ ρίχνουν τα κύρια πυρά με βασικό το γνωστό σύνθημά τους «όχι στο σχολείο της αγοράς». Αυτός πιστεύουμε ότι είναι ο κύριος λόγος που δεν υπάρχουν ειδικότητες για τις ΕΣΚ αλλά αυτές θα καθοριστούν με υπουργικές αποφάσεις (όπως και πολλά άλλα ουσιαστικά ζητήματα), δηλαδή θα κριθούν από τους συσχετισμούς ανάμεσα στους σαμποταριστές μέσα στη ΝΔ που έχουν  επικεφαλής τους τον ίδιο τον Μητσοτάκη (που όπως έχουμε δει ποτέ δεν κοντράρεται με τους απέξω σαμποταριστές αλλά συχνά τους υπερακοντίζει) και σε αυτούς που σε ένα βαθμό αντιστέκονται σε αυτούς.

Γ. Το νομοσχέδιο δεν αναφέρεται καν στα ΕΠΑΛ και την αναβάθμισή τους, ενώ είναι γνωστό ότι τα ΕΠΑΛ γενικά είναι απαξιωμένα και ως προς την παρεχόμενη γνώση και ως προς τις υποδομές τους, ενώ αυτά είναι που αποτελούν τον κύριο κορμό της ΤΕΕ.

Δ. Ο ελάχιστος αριθμός των 100 σπουδαστών και 200 αντίστοιχα στη επαρχία και στην Αθήνα για να λειτουργήσουν τα μεταδευτεροβάθμια Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης βάζει σημαντικά εμπόδια την ύπαρξή τους γιατί αρχικά η νεολαία θα είναι διστακτική να φοιτήσει σε αυτά επειδή ό,τι έχει εμφανιστεί ως τώρα σαν κρατική τεχνική επαγγελματική κατάρτιση έχει σαπίσει, οπότε έχει αυτοπροβοκαριστεί.

Πως πραγματοποιείται το σαμποτάζ στην τεχνική εκπαίδευση

Το σαμποτάζ στην εκπαίδευση πραγματοποιείται από την ΟΛΜΕ. Αυτήν ελέγχουν τα κόμματα της ψευτοαριστεράς και αυτή εμποδίζει κάθε αλλαγή στην εκπαίδευση και ιδιαίτερα στην τεχνική εκπαίδευση. Η ΟΛΜΕ είναι πάντα αντίθετη σε οποιαδήποτε προοδευτική αλλαγή αφορά τα σχολικά προγράμματα, όπως πχ στην εισαγωγή των αγγλικών στο νηπιαγωγείο και κυρίως στη σύνδεση της ΤΕΕ (τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης) με την παραγωγή. Όχι μόνο είναι αντίθετη, αλλά και όταν ο Αρβανιτόπουλος της ΝΔ κατάργησε την Αστρονομία στη Β΄ λυκείου και στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ κατακρεούργησε φυσικές επιστήμες και Γεωμετρία, η ΟΛΜΕ ούτε καν διαμαρτυρήθηκε. Όταν η ΝΔ μετέτρεψε την Α΄ λυκείου του ΕΠΑΛ σε τάξη γενικού λυκείου, η ΟΛΜΕ συμφώνησε.

Το βασικό σύνθημά της ΟΛΜΕ είναι το βασικό του ψευτοΚΚΕ: «12χρονο υποχρεωτικό σχολείο γενικής παιδείας» και το συνοδεύουν με ένα ή δύο έτη μεταλυκειακής τεχνικής εκπαίδευσης. Δηλαδή μεσαία στελέχη της παραγωγής ή αρκετά ψηλά ειδικευμένοι τεχνίτες θα βγαίνουν σε 1-2 χρόνια από το σχολείο που ονειρεύεται να φτιάξει η ΟΛΜΕ, όταν σε όλα τα κράτη του πλανήτη χρειάζονται τρία και πάνω. Η θέση της ψευτοαριστεράς όπως διατυπώθηκε στα υλικά του 18ου εκπαιδευτικού συνεδρίου της ΟΛΜΕ είναι: «Για να οικοδομηθεί μια ουσιαστική δημόσια τεχνική παιδεία σε συνεργατική βάση (collaborative base) είναι αναγκαίο να αναδειχθεί η κινηματική θεώρηση ενός νέου συλλογικού υποκειμένου στο χώρο της ΕΕΚ, το οποίο θα μετασχηματίζεται, θα χειραφετείται και θα καθορίζεται από τη γνωσιακή πράξη (cognitive praxis) στα πλαίσια μιας νέας κριτικής παιδαγωγικής (critical pedagogy). Αυτό το μοντέλο για την ΕΕΚ προτείνεται να προσεγγίζει διαλεκτικά επιστήμες, τεχνολογία και κοινωνία (science, technology and society environment).», και παρακάτω: «Απαιτούμε: Ένα σχολείο 12χρονης, ενιαίας και υποχρεωτικής εκπαίδευσης, θεωρίας και πρακτικών, με μέτρα για να φοιτούν και να μορφώνονται όλα τα παιδιά, χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς και διακρίσεις. Με 2 έτη προσχολικής αγωγής και ολοκληρωμένη επαγγελματική εκπαίδευση αμέσως μετά. για όσα επαγγέλματα δεν απαιτείται πανεπιστημιακή μόρφωση. Αυτό πρέπει να είναι το μοναδικό δημόσιο, δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης, με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των δομών έξω απ’ αυτό (ΔΙΕΚ, ΙΕΚ, ΕΠΑΣ άλλων υπουργείων κλπ).» ( http://kemete.sch.gr/wp-content/uploads/2018/05/%CE%A5%CE%A0%CE%9F%CE%9F%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%91-%CE%A4%CE%95%CE%A7%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%97%CE%A3.pdf, υποενότητα 1.2 Μαθησιακά μοντέλα και 1.7 Επίλογος). Δηλαδή στα πλαίσια του 12χρονου σχολείου τους, η τεχνική εκπαίδευση θα προσεγγίζει διαλεκτικά τις επιστήμες, την τεχνολογία και την κοινωνία! Καμιά ειδικότητα, κανένας τεχνίτης, τίποτα.

Δηλαδή θέλει η ψευτοαριστερά την κατάργηση της δευτεροβάθμιας τεχνικής εκπαίδευσης σαν ξεχωριστής εκπαιδευτικής δομής με συγκεκριμένους στόχους και που θα είναι δεμένη με την παραγωγή και, το κυριώτερο θα δίνει σημαντική τεχνική μόρφωση στα παιδιά της φτωχολογιάς και γενικότερα στο προλεταριάτο.  Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στο ότι ζητά να καταργηθούν όλες οι δομές ΤΕΕ που φτιάχνουν άλλα Υπουργεία για τις δικές τους ειδικές παραγωγικές ανάγκες, επειδή έτσι παρακάμπτεται το υπουργείο παιδείας το οποίο ουσιαστικά, ιδιαίτερα στη μέση εκπαίδευση, βρίσκεται στο έλεος της ΟΛΜΕ. Το γενικό 12χρονο σχολείο η ΟΛΜΕ δεν το έχει εξηγήσει ποτέ με πρακτικούς κοινωνικούς όρους, αλλά μόνο με την κουφια ηθικολογία του αντιδραστικότερου μικροαστού την οποία ντύνει με το μανδύα ενός ορκισμένου  αντιμαρξισμού που είναι ντυμένος σαν μαρξισμός . Λέει δηλαδή ότι ένα σχολείο το οποίο υπηρετεί τις ανάγκες τις παραγωγής είναι εξ ορισμού κακό σχολείο, γιατί η παραγωγη είναι καπιταλιστικη και αφού ο καπιταλισμός είναι κακός πρέπει και η παραγωγή του να είναι κακή.

Στην εκπαίδευση δηλαδή κάνουν ότι και στην παραγωγή όταν καταστρέφουν εργοστάσια. Ταυτίζουν τις παραγωγικές δυνάμεις με τις παραγωγικές σχέσεις. Οπότε το να καταστραφεί το εργοστάσιο είναι καλό γιατί καταστρέφεται ο καπιταλιστής. Φυσικά δε λένε ότι έτσι καταστρέφεται και το προιόν που παράγεται και το οποίο ικανοποιεί πραγματικές ανάγκες των καταναλωτών, ενώ  καταστρέφεται και ο εργάτης στο όνομα του οποίου μιλάνε ο οποίος παράγει αυτά τα προιόντα κινώντας τα μέσα παραγωγής που έχουν τη μορφή του κεφάλαιου σήμερα αλλά αύριο δεν θα την έχουν. Ετσι ο ΟΛΜΕτζής καταστρέφει την εκπαίδευση και τις τεχνικές γνώσεις της κοινωνίας με το πρόσχημα οτι αυτές οι γνώσεις σήμερα μπαίνουν στην υπηρεσία του κεφάλαιου, όπως καταστρέφει με το ίδιο πρόσχημα κάθε παραγωγική δύναμη για τον ίδιο λόγο. Ετσι έρχεται σε ευθεια σύγκρουση με το μαρξισμό που η καρδιά του συνίσταται στο να πατήσει πάνω στα πιο ανεπτυγμένα μέσα παραγωγής για να τα απελευθερώσει ανατρέποντας  τις καθυστερημένες καπιταλιστικές σχέσεις της παραγωγής. Ο ιδεολογικά κνιτοθρεμμενος ψευτοαριστερός κάνει το εξής: καταστρέφει όσο μπορεί, και μπορει πολύ να το κάνει αυτό σε μια χώρα σαν την Ελλάδα όπου αυτός ο τύπος κατέχει σαν υπηρέτης ενός ανερχόμενου ιμπεριαλισμού το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής εξουσίας,όλες τις παραγωγικές δυνάμεις που μπορεί να καταστρέψει. Ταυτόχρονα κραταει τις παραγωγικές σχέσεις στο κατώτερο σημείο που μπορεί ή τις οδηγεί προς τα πίσω. Δηλαδή αντικαθιστά τις πιο προωθημένες και γι αυτό πιο απρόσωπες μορφες του σύγχρονου καπιταλισμού με τις πιο καθυστερημένες, δηλαδη τις σχέσεις προσωπικης εξάρτησης, τις πιο διεφθαρμένες γραφειοκρατικές σχεσεις και  τις αποικιακές σχέσης εξαρτησης από το πιο φασιστικό ιμπεριαλιστικό μονοπώλιο.

Η αντιδραστική ηγεσία της ΟΛΜΕ (ή αλλιώς τα κόμματα που την καθοδηγούν), για μην αποκαλυφθεί σαν τέτοια στους προοδευτικούς ανθρώπους έχει αποφύγει να περιγράψει με ακρίβεια το 12χρονο σχολείο που θέλει, τόσο στο πρόγραμμα σπουδών του όσο και στις μεθόδους διδασκαλίας του.. Το σχολείο που θέλει είναι πολύ πιο αντιδραστικό από το σημερινό σχολείο, όπου τουλάχιστον μαθαίνει κανείς μαθηματικά και φυσικές επιστήμες, έστω και λειψά και με απαρχαιωμένες μεθόδους. Το σχολείο της ΟΛΜΕ θα υπηρετεί την αποικιοκρατία του ρωσοκινέζικου ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα, που είναι αυτός που οφελείται από την παραγωγική και εκπαιδευτική καταστροφή της χώρας.

Ένα μέρος των θέσεων της ΟΛΜΕ υλοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα στο νόμο 4386/2016 και στο άρθρο 66 αναφέρεται:
«16. α) Από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου καταργούνται οι δημόσιες και ιδιωτικές Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης (Σ.Ε.Κ.). Κατ’ εξαίρεση, οι δημόσιες Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης (Σ.Ε.Κ.), που ανήκουν στο Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, δύναται να μετατρέπονται σε ΔΙΕΚ ενηλίκων αποφοίτων υποχρεωτικής εκπαίδευσης…
17. Παρατείνεται η λειτουργία των ΕΠΑ.Σ. Μαθητείας του Ο.Α.Ε.Δ. του ν. 3475/2006 (Α΄ 146), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, μέχρι το σχολικό έτος 2020−2021». Δηλαδή με το άρθρο 66 και  καταργούνται όλες οι δομές ΤΕΕ εκτός Υπουργείου παιδείας και οι ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ»
Πρόκειται για την πιο ωμή μορφή βίας των σοσιαλφασιστών σαμποταριστών του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους μαθητές των σχολών αυτών που προέρχονται από την εργατική τάξη και την φτωχολογιά.

Η πολιτική της διάλυσης των επαγγελματικών σχολών είναι μέρος του γενικού παραγωγικού και μορφωτικού σαμποτάζ που διεξάγεται συστηματικά από όλες τις κομματικές ηγεσίες. Η τεχνικοεπαγγελματική γνώση μαζί και οι παραγωγικές σχολές αποτελούν παραγωγική δύναμη. Η μαζική υπονόμευση του τεχνολογικού πνεύματος του λαού γίνεται αντιληπτή από την κοινωνία όχι μόνο σαν εκπαιδευτικό έλλειμμα αλλά κυρίως σαν εμπόδιο στην αναπαραγωγή της ίδιας της κοινωνίας και της ζωής. Η συσσώρευση εκατοντάδων χιλιάδων ανειδίκευτων που θα προκαλέσουν τα σχέδιά τους αρκούν για να καθορίσουν σε ένα αισθητά χαμηλότερο επίπεδο την παραγωγή ειδικών της χώρας.
Την ίδια στιγμή που αυτό το «διακομματικό συντονιστικό» διαλύει τις επαγγελματικές σχολές όλη η Ευρώπη, ακολουθώντας το παράδειγμα της παγκόσμια πρωτοπόρας στον τομέα αυτό μεταπολεμικής Γερμανίας,  δίνει προτεραιότητα στην τεχνική εκπαίδευση σε βαθμό τέτοιο που να εμφανίζει τουλάχιστον διπλάσιο ποσοστό μαθητών στις σχολές αυτές. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, όρος για την ανθρώπινη απελευθέρωση, που δίχως τη θέλησή της την επιδιώκει η αστική τάξη και που συνειδητά την επιδιώκει η εργατική καταδιώκεται από το τερατώδες μέτωπο ακροδεξιάς και κάποιας «αριστεράς» στο όνομα της πάλης ενάντια στην αγορά και τον οικονομικό φιλελευθερισμό. Πρόκειται για έναν υπερδεξιό αντικαπιταλισμό που είναι εχθρικός σε κάθε δημοκρατική αντίληψη, αριστερή ή όχι, καθώς ταυτίζει όπως είπαμε τις παραγωγικές δυνάμεις με το κεφάλαιο και στο όνομα της πάλης ενάντια στο δεύτερο καταστρέφει τις πρώτες. Πρόκειται για τον φασιστικού τύπου κάλπικο αντικαπιταλισμό του αρπακτικού πολεμικού ανατολικού μονοπωλίου που με αυτό τον τρόπο συσπειρώνει τη μικροαστική τάξη και προωθεί την καταστροφή όποιας παραγωγικής δύναμης αυτό το μονοπώλιο δεν ελέγχει. Αυτό το σαμποτάζ γίνεται ενάντια στις κοινωνικές ανάγκες και στο δικαίωμα για την ανάπτυξη της ζωής που έχει κάθε άνθρωπος και κάθε κοινωνία σε οποιοδήποτε πολιτισμένο σύστημα. Οι κοινωνίες ζουν από την παραγωγή των εργοστασίων, από την αγροτική παραγωγή και τις υπηρεσίες και τα εκπαιδευτικά συστήματα οφείλουν να υπηρετούν αυτό το στόχο. Το οικονομικό επίπεδο μιας κοινωνίας πριν από οποιαδήποτε κοινωνική ανάπτυξη είτε με αργά βήματα είτε με άλματα είναι αυτό που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την κατοπινή κοινωνική εξέλιξη. Και δίχως οικονομική ανάπτυξη, αλλά αντίθετα με υποανάπτυξη και παραγωγική συρρίκνωση, δεν μπορεί να υπάρχει ούτε ανεπτυγμένη πνευματική ζωή, ούτε ανθρωπισμός. Το αντίθετο το λένε μόνο όσοι θέλουν να ζουν σαν παράσιτα ενός ληστρικού κράτους ή σαν ραντιέρηδες από τα παράσημα της αρχαίας Ελλάδας.

Το να υπερασπίσουμε σήμερα την Τεχνική Επαγγελματική εκπαίδευση είναι ένα μεγάλο καθήκον για όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους.